کمکهای اولیه

سرما زدگی

یخ زدگی

--------------------------------------------------------------


سرمازدگی

سرمازدگی عبارت است از آسیب دیدن بافت های بدن بر اثر یخ زدن بافت ها ، سرمازدگی موجب از دست دادن حس و سفید یا کمرنگ شدن دست و پا ، انگشتان ، لاله گوش یا نوک بینی می شود.

اگر این علائم را مشاهده کردید فوراً به پزشک مراجعه کنید!

اگر مجبور هستید صبر کنید تا به کمک شما بشتابند قسمت های یخ زده را به آرامی گرم کنید. اما اگر نشانه‌ها و علایم کاهش حرارت بدن را نشان می‌دهد، قبل از گرم کردن دست ها و پاها ، تنه او را گرم کنید.



� کاهش دمای بدن


علائم هشداردهنده :

لرزش غیرقابل کنترل، از دست دادن حافظه، گیج شدن، عدم انسجام بدن، اشکال در تکلم، خواب آلودگی و کرختی آشکار بدن.



تشخیص :

دمای بدن شخص را بگیرید. اگر کمتر از 35 درجه بود فورا به پزشک مراجعه کنید!

اگر به پزشک دسترسی ندارید شخص را به آرامی گرم کنید. نخست تنه را گرم کنید در صورت لزوم گرمای بدن خود را به او بدهید.

لباس خشک به بدن او بپوشانید و او را در پتوی گرمی بپیچید به طوری که سر و گردن او را بپوشاند. به او الکل، دارو، قهوه یا نوشیدنی گرم یا غذای داغ ندهید.

برای گرم کردن از دست ها و پاها شروع نکنید! این موجب می شود خون سرد به طرف قلب رفته و باعث نارسایی قلبی شود.



کمکهای اولیه سرما زدگی:

!!! ارزیابی صحنه حادثه ، دور کردن یا پرهیز از خطر

!!! کنترل ABC و دیگر کمک های اولیه ضروری را برای او انجام دهید.

!!! فرد را از محیط سرد دور کنید و او را به یک محل گرم یا ترجیحا سربسته مناسب ببرید.

!!! لباسهای تنگ و خیس مصدوم را خارج کنید.

!!! زیور آلات ،ساعت ، کش جوراب و ... را از اندام آسیب دیده مصدوم خارج کنید.

!!! در صورت وجود زخم، تاول یا ضایعه پوستی آنها را با استفاده از گاز استریل پانسمان کنید.

!!! عضو صدمه دیده را بی حرکت کنید.(آتل بندی مناسب)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


یخ زدگی:


یخ زدگی در اغلب موارد به دنبال کاهش درجه حرارت محیط به کمتر از صفر درجه سانتی گراد و معمولا در نواحی انتهایی بدن مثل انگشتان دست و پا ،لاله گوش و بینی که معمولا پوشش مناسب نیز ندارند، اتفاق می افتد.


علایم ونشانه ها:

*احساس سرما در ناحیه مربوطه که سپس به احساس درد تبدیل می شود .

* از دست دادن حس یا کرخت شدن ناحیه درگیر

* سفید یا رنگ پریده شدن پوست به همراه احساس مورمور یا سوزن سوزن شدن در عضو درگیر

* بروز تاول

* تورم

* تغییر رنگ پوست به قرمز روشن یا صورتی

* در نتیجه پوست سفت و سخت می شود و در لمس شبیه چوب یا گوشت یخ زده خواهد شد.


کمک های اولیه یخ زدگی:

کمک های اولیه یخ زدگی تقریبا شبیه به سرما زدگی می باشد ، ولی توجه داشته باشید یخ زدگی خطر ناک تر است و حتما باید مراقبتهای پزشکی بر روی فرد مصدوم صورت بگیرد.


نکته: فرد در دمای کمتر از 18 درجه سانتی گراد زیر صفر فقط به مدت چهل دقیقه می تواند دوام بیاورد.

*******************************************************

جابه‌جا کردن‌ بیمار

تا رسیدن‌ کمک‌های‌ پزشکی‌ باید وضعیت‌ مصدومان‌ را به‌ همان‌ صورتی‌ که‌ آنها را پیدا کرده‌اید، حفظ‌ کنید. تنها در صورتی‌ باید مصدوم‌ را جابه‌جا کنید که‌ وی‌ در معرض‌ خطر فوری‌ باشد و حتی‌ در این‌ شرایط‌، نزدیک‌ شدن‌ به‌ مصدوم‌ نباید برای‌ شما خطرآفرین‌ باشد .

توجه !
تا زمانی‌ که‌ یک‌ وضعیت‌ اورژانس‌ پیش‌ آید که‌ لازم‌ باشد شما وارد عمل‌ شوید، مصدوم‌ را جابه‌جا نکنید.

وضعیت صحیح بدن

مروری بر آناتومی

کمربند شانه روی دنده ها قرار دارد و توسط مهره های پشت که زیر آن است محافظت می شود . بازوها به آن متصل هستند و از کمربند شانه آویزانند. موقعیکه شخص راست می ایستد مهره های تحمل کننده وزن مخصوص بدن روی یکدیگر قرار میگیرند و روی ساکروم ردیف می شوند . ساکروم علاوه بر تحمل وزن ستون مهره ها جزئی از کمربند لگنی نیز می باشد.

موقعیکه شخص راست می ایستد وزن هر چیزی که بلند می کند و با دستها حمل می کند روی کمربند شانه ، ستون مهره های زیر آن ، لگن و سپس پاها وارد می شود. هنگام بلند کردن اگر کمربند شانه در راستای لگن و دستها نزدیک پاها قرار گیرد ، نیرو ،‌در یک خط کاملا مستقیم رو به پایین مهره ها که محکم در ستون مهره ها روی هم قرار گرفته اند وارد می شود .
بنابراین ،‌اگر هنگام بلند کردن اشیاءپشت بدن خم نشود و در وضعیت مستقیم قرار بگیرد ، فشار کمی روی عضلات و رباط ها ی نگهدارنده ستون مهره ای وارد می شود ،‌ و بدین ترتیب وزن زیادی را میتوان بدون آسیب به کمر، بلند و جابجا کرد . با این حال ،‌اگر با پشت خم چیزی را بلندکنید و یاحتی اگر راست بایستید ولی از قسمت لگن خیلی به جلو خم شوید ممکن است به کمر خود آسیب برسانید .
اگر چیزی را بردارید در حالی که پشتتان خمیده است ممکن است آسیب ببینید ، زیرا نیروی بلند کردن بیشتر به عرض تا به پایین ستون مهره ها وارد می شود . هنگامی که این اتفاق می افتد ، عضلات پشت ، بجای مهره ها از بلند کردن حمایت می کنند .

(مهارتهای عملی)
1- پشت خود را در راستای مستقیم و طبیعی خود محکم کنید . از ماهیچه های شکمی خود برای قفل کردن آن استفاده کنید در حالی که کمی به سمت داخل انحنا دارد .
2- پاهایتان را 40-35 سانتی متر از هم بازکنید و زانو بزنید تا تنه و بازوهایتان پایین تر بیایند .
3- با بازوهایی که در هر دو طرف بدن به پایین کشیده شده ،‌برانکار چرخدار یا تخته پشت را بگیرید طوری که کف دستهایتان به سمت بالا باشد طوری که دستهای شما تقریباً‌ مجاور قسمت قدامی تنه شما قرار گیرد .
4- وضعیت و حالت خود را تنظیم کنید تا جسم طوری قرار گیرد که وزن آن به طور مساوی به هر دو بازو منتقل شود . (مرحله 1)
5- اگر لازم است ،‌ دوباره وضعیت پاهایتان را تنظیم کنید طوری که در حدود 40-35 سانتی متر از هم فاصله داشته باشند و یک پا کمی جلوتر قرار گیرد و بچرخید تا اینکه شما و مرکز ثقل تان درست بین آنها قرار گیرد . اطمینان حاصل کنید که شی‌ء‌بین دو پای شما قرار دارد ،‌پاهایتان را صاف نگه دارید و وزنتان را به طرف پاشنه پاها و یا درست پشت آنها توزیع کنید (مرحله 2)
6- با بازوهایی که به طرف پایین کشیده شده و با راست کردن پاها تا زمانی که کاملا بایستید جسم را بلند کنید . اطمینان حاصل کنید که پشتتان در راستای مستقیم قرار دارد و قسمت فوقانی تنه شما قبل از مفصل هیپ بالا می آید . (مرحله 3)
خطرات جابه‌جایی‌ بیمار
پیش‌ از آنکه‌ به‌ جابه‌جایی‌ مصدوم‌ فکر کنید باید تصمیم‌ بگیرید که‌ آیا این‌ شخص‌ در معرض‌ خطر فوری‌ هست‌ و نیاز به‌ جابه‌جایی‌ دارد یا خیر. اگر یقین‌ دارید که‌ جابه‌جا کردن‌ مصدوم‌، ضروری‌ است‌، باید نیروهای‌ کمکی‌ و تجهیزات‌ موجود را بررسی‌ کرده‌، ارزیابی‌ کنید که‌ انجام‌ این‌ عمل‌ تا چه‌ اندازه‌ می‌تواند مشکل‌ باشد. موارد زیر را را در نظر بگیرید:
- آیا این‌ عمل‌ واقعاً ضروری‌ است‌؟ معمولاً می‌توانید مصدوم‌ را در همان‌ وضعیتی‌ که‌ یافته‌اید، ارزیابی‌ و درمان‌ کنید.
- در صورتی‌ که‌ جابه‌جا کردن‌ مصدوم‌ واجب‌ است‌، آیا مصدوم‌ خودش‌ می‌تواند حرکت‌ کند؟ اگر مصدوم‌ احساس‌ می‌کند که‌ می‌تواند این‌ کار را انجام‌ دهد، از وی‌ بخواهید که‌ چنین‌ کند؛ همچنین‌، با استفاده‌ از درایت‌ خود به‌ ارزیابی‌ وضعیت‌ مصدوم‌ بپردازید.
- وزن‌ و اندازه‌ مصدوم‌ چقدر است‌؟
- مصدوم‌ چه‌ آسیب‌هایی‌ دارد و آیا جابه‌جایی‌ ممکن‌ است‌ وضعیت‌ وی‌ را وخیم‌تر کند؟
- چه‌ کسی‌ برای‌ کمک‌ در جابه‌جایی‌ در دسترس‌ است‌؟ آیا شما و سایر امدادگران‌ به‌طور مناسب‌ آموزش‌ دیده‌اید و از آمادگی‌ جسمانی‌ برخوردار هستید؟
- آیا برای‌ ورود به‌ محل‌، مجبور به‌ استفاده‌ از تجهیزات‌ محافظی‌ هستید و آیا به‌ چنین‌ تجهیزاتی‌ دسترسی‌ دارید؟
- آیا هیچ‌گونه‌ تجهیزاتی‌ برای‌ تسهیل‌ امر جابه‌جایی‌ مصدوم‌ در اختیار دارید؟ آیا به‌ همه‌ وسایل‌ مورد نیاز دسترسی‌ دارید؟
- آیا برای‌ انجام‌ عمل‌ انتقال‌، فضای‌ کافی‌ در اطراف‌ مصدوم‌ وجود دارد؟
- همراه‌ با مصدوم‌ از روی‌ چه‌ نوع‌ زمینی‌ عبور خواهید کرد؟
مورد خاص‌ وضعیت‌های‌ اورژانس‌
چهار وضعیت‌ اورژانس‌ وجود دارد که‌ در این‌ موارد، مصدوم‌ را باید به‌ سرعت‌ از خطر دور ساخت‌. این‌ کار را تنها در صورتی‌ انجام‌ دهید که‌ مطمئن‌ هستید خود را به‌ خطر نخواهید انداخت‌ و نیز آموزش‌های‌ مناسب‌ را پشت‌ سر گذاشته‌اید و به‌ تجهیزات‌ کافی‌ دسترسی‌ دارید. اگر به‌ این‌ منابع‌ دسترسی‌ ندارید، باید به‌ جای‌ تلاش‌ برای‌ نجات‌ جان‌ مصدوم‌ به‌ تنهایی‌، با گروه‌ خدمات‌ اورژانس‌ تماس‌ بگیرید. وضعیت‌های‌ اورژانس‌ به‌ شرح‌ زیر هستند:
- زمانی‌ که‌ مصدوم‌ در داخل‌ آب‌ و در معرض‌ خطر فوری‌ غرق‌ شدن‌ است.
- زمانی‌ که‌ مصدوم‌ در محلی‌ است‌ که‌ دچار آتش‌ سوزی‌ شده‌ یا پر از دود است.
- زمانی‌ که‌ مصدوم‌ در معرض‌ خطر ناشی‌ از بمب‌ یا اسلحه‌ گرم‌ است‌.
- زمانی‌ که‌ مصدوم‌ در داخل‌ یا نزدیک‌ به‌ یک‌ ساختمان‌ یا هر چیز در حال‌ فرو ریختن‌ است‌. سرعت‌ پاسخ‌ شما وابسته‌ به‌ میزان‌ خطر است‌، اما حتی‌ در وضعیت‌های‌ فوق‌ هم‌ ممکن‌ است‌ برای‌ طراحی‌ نحوه‌ انتقال‌ مصدوم‌ به‌ طور صحیح‌ و بی‌خطر، زمان‌ کافی‌ در اختیار داشته‌ باشید.
نحوه‌ کمک‌ رساندن‌ بی‌خطر به‌ مصدوم‌
در صورتی‌ که‌ مجبور هستید به‌ یک‌ مصدوم‌ کمک‌ کنید یا وی‌ را جابه‌جا کنید، باید نسبت‌ به‌ خطرهایی‌ که‌ ممکن‌ است‌ در پی‌ استفاده‌ از روش‌های‌ ناصحیح‌ بروز کنند، آگاهی‌ داشته‌ باشید. (همیشه‌) این‌ احتمال‌ وجود دارد که‌ شما وضعیت‌ مصدوم‌ را وخیم‌تر کنید و یا خودتان‌ یا سایر امدادگران‌ نیز دچار آسیب‌ شوید. همواره‌ باید زمانی‌ را برای‌ طراحی‌ دقیق‌ عملیات‌ به‌ منظور به‌ حداقل‌ رساندن‌ این‌گونه‌ خطرها، اختصاص‌ دهید.
قوانین حمل بیمار روی برانکار
- از وزنی که باید بلند کنید و میزان توانایی افراد گروهتان آگاه باشید .
- حرکات خود را با دیگر اعضای تیمی که با آنها مدام درارتباط هستید هماهنگ کنید
- بدن خود را درهنگام حمل بیمار نچرخانید .
- وزنی را که حمل میکنید تا حد ممکن نزدیک به بدن خود نگاه دارید در حالی که پشت خود را در راستای مستقیم نگاه داشته اید .
- مطمئن شوید که از قسمت مفصل ران خم و راست می شوید نه از کمر و زانوهای خود را در حالی که کمر در راستای مستقیم خود قرار دارد و خم نشده است‌ ، خم کنید .
راهکارهای‌ حفظ‌ ایمنی‌
برای‌ اطمینان‌ از شرایط‌ ایمنی‌، گام‌های‌ زیر را طی‌ کنید:
- روشی‌ را انتخاب‌ کنید که‌ متناسب‌ با موقعیت‌، وضعیت‌ مصدوم‌ و میزان‌ نیروهای‌ کمکی‌ و تجهیزات‌ در دسترس‌ شما است‌.
- گروهی‌ کار کنید و یک‌ نفر را مسؤول‌ هماهنگ‌ کردن‌ جابه‌جایی‌ کنید. اطمینان‌ حاصل‌ کنید که‌ اعضای‌ گروه‌ نسبت‌ به‌ ترتیب‌ اقدامات‌ توجیه‌ هستند.
- تجهیزات‌ موجود را آماده‌ کنید و دقت‌ کنید که‌ اعضای‌ گروه‌ و تجهیزات‌ قبل‌ از آغاز عملیات‌، در جای‌ خود حاضر باشند.
- همیشه‌ روش‌ صحیح‌ را به‌ کار بگیرید تا از آسیب‌ رساندن‌ به‌ مصدوم‌، خودتان‌ و سایر امدادگران‌ دوری‌ کرده‌ باشید.
- سعی‌ کنید ایمنی‌ و راحتی‌ مصدوم‌، خود و سایر امدادگران‌ را در طول‌ جابه‌جایی‌ حفظ‌ کنید.
- همیشه‌ در مورد اقدامی‌ که‌ می‌خواهید به‌ انجام‌ برسانید، به‌ مصدوم‌ توضیح‌ دهید و وی‌ را تشویق‌ کنید که‌ تا حد امکان‌ همکاری‌ کند.
روش‌های‌ عملی‌ برای‌ جابه‌جایی‌ و نقل‌ و انتقال‌
روشی‌ که‌ برای‌ کمک‌ به‌ مصدوم‌ به‌ کار می‌برید، برحسب‌ موقعیت‌، وضعیت‌ مصدوم‌ و این‌ که‌ آیا به‌ نیروهای‌ امدادی‌ یا تجهیزات‌ کافی‌ دسترسی‌ دارید یا خیر، فرق‌ می‌کند. همیشه‌ برنامه‌ دقیقی‌ برای‌ جابه‌جایی‌ طراحی‌ کنید و اطمینان‌ حاصل‌ کنید که‌ مصدوم‌ و امدادگران‌ برای‌ عملیات‌ جابه‌جایی‌ آمادگی‌ دارند. هنگام‌ جابه‌جایی‌ یا کمک‌رسانی‌ به‌ مصدوم‌، رعایت‌ ترتیب‌ اقدمات‌ زیر به‌ حفظ‌ ایمنی‌ و راحتی‌ تمام‌ افراد کمک‌ خواهد کرد:
- تا حد امکان‌ خود را در موقعیتی‌ نزدیک‌ به‌ بدن‌ مصدوم‌ قرار دهید.
- با باز کردن‌ پاهای‌ خود به‌ اندازه‌ عرض‌ شانه‌، تکیه‌گاه‌ خود را محکم‌ کنید با بتوانید تعادل‌تان‌ را حفظ‌ کنید.
- در تمام‌ لحظات‌ در طول‌ عملیات‌، موقعیت‌ مناسب‌ خود را حفظ‌ کنید.
- یکنواخت‌ و روان‌ حرکت‌ کنید. برای‌ تأمین‌ نیروی‌ لازم‌ برای‌ جابه‌جایی‌، قوی‌ترین‌ عضلات‌ اندام‌های‌ پایین‌ و بالایی‌ خود را به‌ کار بگیرید.
همکاری‌ با گروه‌ خدمات‌ اورژانس‌
گروه‌ خدمات‌ اورژانس‌ ممکن‌ است‌ از شما به‌ عنوان‌ یک‌ ارایه‌کننده‌ کمک‌های‌ اولیه‌ درخواست‌ کند تا در انتقال‌ مصدوم‌ با استفاده‌ از تجهیزات‌ تخصصی‌ کمک‌ کنید. همواره‌ اجزای‌ روش‌های‌ عملی‌ مناسب‌ را (که‌ در بالا به‌ آنها اشاره‌ شد) به‌ کار بگیرید. البته‌ وقتی‌ به‌عنوان‌ بخشی‌ از گروه‌ خدمات‌ اورژانس‌ مشغول‌ به‌ امدادرسانی‌ هستید، همیشه‌ باید از دستوراتی‌ که‌ توسط‌ گروه‌ صادر می‌شود، پیروی‌ کنید. در مواقعی‌ که‌ از طریق‌ هلی‌کوپتر به‌ مصدوم‌ امدادرسانی‌ می‌شود، چند «اصل‌ حفظ‌ ایمنی‌ زمین‌ (محل‌ فرود)» باید رعایت‌ شود. وظیفه‌ اصلی‌ شما، کنترل‌ کردن‌ ناظران‌ است‌. اطمینان‌ حاصل‌ کنید که‌ تمام‌ افراد حداقل‌ ۵۰ متر از محل‌ فاصله‌ گرفته‌اند و هیچ‌کس‌ سیگار نمی‌کشد. در زمان‌ فرود هلی‌کوپتر، زانو بزنید تا از پره‌های‌ چرخان‌ آن‌ کاملاً دور باشید. پس‌ از فرود هلی‌کوپتر، به‌ آن‌ نزدیک‌ نشوید و صبر کنید تا یکی‌ از اعضای‌ گروه‌ به‌ دیدن‌ شما بیاید. تا زمانی‌ که‌ پایک‌های‌ فرود هلی‌کوپتر به‌ زمین‌ نرسیده‌، به‌ آنها دست‌ نزنید؛ این‌ پایک‌ها تا زمانی‌ که‌ در تماس‌ زمین‌ قرار نگیرند، بار الکتریکی‌ ساکن‌ دارند.

مرور کلی

نکتة مهم و کلیدی درهنگام بلند کردن این است که پشت خود را در حالت راست و قفل شده نگه دارید و ازچرخیدن خودداری کنید تا زمانیکه پشت شما در حالت مستقیم قفل شده است می توانید بارهای زیادی را بدون آسیب به پشتتان بلند کنید .

بلند کردن صحیح ،‌ ایمن ترین و کارآترین روش بلند کردن است . ایمنی شما ،‌ همکاران و بیمار بستگی به استفاده درست از تکنیک های بلند کردن و نگه داشتن صحیح وسیله ‌در هنگام حمل آن دارد . اگر به درستی وسیله را نگیرید ، نمی توانید سهم وزن خود را تحمل کنید یا ممکن است وسیله از یکی از دستها و یا هر دو دست رها شود و باعث آسیب قسمت تحتانی پشت خود و یا همکارانتان شوید .

همیشه بهتر است که بیمار را روی وسیله ای حمل کنید که روی زمین غلتانده می شود . با این وجود ،‌ اگر وسیله چرخدار دردسترس نیست ،‌باید دستورالعمل های خاصی را در رابطه با حمل بیمار روی برانکار بدانید و به آن عمل کنید . باید دائماً حرکتتان را با اعضای دیگر تیم هماهنگ کنید و با آنها ارتباط کلامی داشته باشید.

هنگام بلند کردن یک برانکار چرخدار باید شما و گروه از تکنیک های بلند کردن صحیح استفاده کنید . شما و گروهتان باید قدرت و قد تقریباً‌ یکسانی داشته باشید .

اگر بک بورد یا برانکار چرخداری را به بالا یا پایین پله ها می برید باید بیمار را به منظور جلوگیری از لیز خوردن روی آن ثابت کنید . باید ابتدا قسمت انتهای برانکار یا بک بورد را ببرید طوری که سر بیمار بالا تر از پایش قرار گیرد .

راهنمایی و دستورها قسمت مهمی از بلند کردن و حمل ایمن هستند . شما و گروهتان باید حرکاتی که قرار است اجرا شود را بدانید و هماهنگ با هم عمل کنید . سر گروه مسئول هماهنگی حرکت ها است .

باید سعی کنید که ازچهار ناجی هر زمان که ممکن است استفاده کنید . همچنین باید بدانید که چقدرمی توانید به راحتی و ایمنی بلند کنید و بیش از این اندازه چیزی را بلند نکنید . اگر وزن ، بیش از توانایی شماست نیروی کمکی را بطلبید .

حرکات بدنی یکسانی (‌هنگام بلند کردن حمل بیمار ) برای حالتهای کشیدن و گرفتن بیمار استفاده می شود . پشتتان را به حالت قفل شده و راست نگه د ارید و از چرخیدن خودداری کنید . هنگامی که دست خود را به بالای سرتان برای گرفتن بیمار می برید سعی کنید پشتتان را خیلی نکشید .

معمولا‌ً باید هنگام استفاده از «حرکت دادن فوری بیمار» ،‌او را به حداقل حرکت دادن و بلند کردن و به حالت منظم ،‌برنامه ریزی شده و آرام حرکت دهید . گاهی اوقات ،‌مجبورید بیمار را با استفاده از «حرکت فوری» قبل از انجام ارزیابی ودرمان حرکت دهید . اگر بیمار دچار کاهش سطح هوشیاری ،‌تهویة‌ناکافی یا شوک است یا در شرایط جوی بسیار نامساعد قرار دارد ،‌باید از حرکت فوری استفاده کنید .

برانکار چرخدار آمبولانس معمولترین وسیله برای حرکت دادن و انتقال بیماران است . دیگر وسایل که برای حمل و بلند کردن استفاده می شوند شامل برانکارهای پرتابل ،‌انعطاف پذیر ،‌بک بورد ها ،‌برانکارهای سبدی (تختة‌ استوک) ، برانکارهای اسکوپ و صندلی پله هستند .

هر موقع که بیماری را حرکت می دهید باید دقت بسیاری کنید تا بیمار ،‌شما و همکارانتان آسیب نبینند . شما بوسیلة آموزش و تمرین ،‌مهارتهای تکنیکیِ آماده سازی و بکارگیری را خواهید آموخت . همچنین آموزش و تمرین برای استفاده از همة‌وسایلی که در دسترس شماست هم لازم است . باید گاهی اوقات هر تکنیک را با تیم خود تمرین کنید تا بتوانید به سرعت و با ایمنی و به طور کار آمد هر وسیله را حرکت دهید .

****************************************************

تنفس مصنوعی

بدن می‌تواند مدت 6-4 دقیقه بدون اکسیژن بماند. بنابراین اگر قلب بایستد، یعنی خونی که حامل اکسیژن برای سلولهاست از جریان بیافتد، امدادگر برای برگرداندن ضربان قلب بطور متوسط 5 دقیقه فرضت دارد. و حدود 60 ثانیه بعد از ایست قلب ، تنفس نیز قطع می‌شود. اگر قلب کار کند ولی تنفس قطع شده باشد در اینجا هم 5 دقیقه فرصت برای نجات بیمار است.
ضرورت تنفس مصنوعی
علائمی که نشان می‌دهد مصدوم یا بیمار به تنفس مصنوعی احتیاج دارد عبارتند از:

هیچگونه حرکتی در قفسه سینه بیمار دیده نمی شود و حرکت هوا را از دهان بینی نمی‌توان شنید. با گرفتن تکه کاغذ یا پنبه در برابر دهان و بینی بیمار (و حرکت آنها) و یا گرفتن آینه جلوی دهان و بینی (و ظهور بخار روی آن) هم می‌توانیم به ایست قلبی پی ببریم.


بیمار برای وارد و خارج نمودن هوا به ریه‌های خود تلاش می‌کند و عضلات جلوی گردن و برجسته می‌شوند ولی ورود و خروج هوا انجام نمی‌شود یا خیلی غیر موثر است و تنفس را نمی‌توان حس کرد.


بیمار دچار سیانوز می‌گردد یعنی پوست و مخاط اطراف لبها، ناخنها، بینی و گاهی تمام بدن و صورت به رنگ خاکستری متمایل به آبی (کبود) در می‌آیند.

روشهای تنفس مصنوعی
مصدون را به پشت بخوابانید پس سر وی را به یک طرف چرخانده با انگشت دهان وی را جستجو کنید تا اشیا خارجی از قبیل آدامس، سیگار، و دندان مصنوعی ترشحات لزج و دهان را بیرون آورید و بعد از باز نمودن راههای هوایی با مانور سر عقب و چانه بالا (با یک دست پیشانی بیمار را پایین آورده و با دست دیگر چانه بیمار را بالا بکشید مواظب باشید بر روی گردن فشار نیاورید). سر خود را نزدیک دهان مصدوم آورده و بعد از ارزیابی سریع تنفسی، دادن تنفس را شروع کنید.
تنفس دهان به دهان
در تنفس دهان به دهان بعد از باز کردن و پاک کردن راههای هوایی، انگشتان دستی که روی پیشانی بیمار قرار دارد، پره‌های بینی را فشار دهید تا بسته شود. سپس یک نفس عمیق بکشید و دهان خود را در امتداد راه هوایی (موازی با آن) و روی دهان وی قرار دهید که تمام دهان را بپوشاند. در همان حال که از گوشه چشم به سینه او نگاه می‌کنید، به آهستگی آنقدر در ریه او بدمید تا سینه‌اش تا حد الامکان بالا بیاید. از دادن تنفسهای سریع و با فشار زیاد جدا خوددداری کنید.

دهانتان را از روی دهان مصدوم بردارید و با حفظ وضعیت سر عقب و چانه بالا، بینی او را رها کند تا هوا از ریه‌هایش خارج شود، پس مجددا نفس بکشید تا بار دیگر تنفس مصنوعی بدهید. پس از انجام 2 بار تنفس دهان به دهان مرحله بعدی ارزیابی را انجام دهید. اگر قفسه سینه بالا نیامد ممکن است راه هوایی کاملا باز نشده باشد و یا توسط یک جسم خارجی مسدود شده باشد که در این صورت اقدامات در آوردن جسم خارجی را انجام می‌دهیم.
در موارد زیر تنفس دهان به دهان نباید انجام شود.

وجود زخم روی صورت، دهان و فک یا شکستگی فک
آغشته بودن اطراف دهان مصدوم به سم
استفراغ شدید و مکرر
انقباض شدید عضلات فک (در تشنج)

تنفس دهان به بینی

هر گاه انجام تنفس دهان به دهان ممکن نبود می‌توان از این روش استفاده کرد. بعد از باز کردن راه هوایی و پاک کردن دهان، با انگشت شصت دستی که روی چانه قرار دارد لبهای مصدوم را به هم فشار دهید تا دهانش بسته شود.
نفس عمیق بکشید، دهانتان را روی بینی مصدوم قرار دهید و داخل بینی بدمید تا قفسه سینه بالا بیاید. سپس دهانتان را از روی بینی بردارید و در صورت امکان او را باز کنید تا هوا از طریق دهان و بینی خارج شود.
بلافاصله بعد از تنفس نبض کاروتید را جهت بررسی وضعیت قلبی بررسی کنید. اگر قلب ضربان ندارد همزمان ماساژ قلبی بدهید.
تعداد تنفس مصنوعی را با سرعت 15-12 بار در دقیقه در بزرگسالان و 20 بار در دقیقه در اطفال ادامه می‌دهید.

تنفس دهان به دهان و بینی
از این روش معمولا در کودکان و نوزادان استفاده می‌شود. بعد از قرار دادن سر بیمار در وضعیت مناسب از نظر راههای هوایی دهان خود را روی دهان و بینی طفل گذاشته و فقط با هوایی که در دهان دارید یا به آرامی فوت کنید (از بکار بردن هوای زیاد و با فشار زیاد خودداری شود) و به حرکات قفسه سینه نیز توجه کنید. سپس سر خود را کنار ببرید تا هوا زا ریه‌ها (ششها) خارج شود. و دوباره ... .
دادن تنفس به طریقه سیلوستر
این روش تنفس مصنوعی در برق گرفتگی و از کار افتادن ماهیچه‌های تنفسی در اثر عوامل دیگری مانند کزاز مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش با باز کردن دستها به صورت دایره‌ای تا بالای سر و بعد جمع کردن دستها روی قفسه سینه و فشار روی قفسه سینه ورود و خروج هوا.
نکات لازم در تنفس مصنوعی

از تنفس مصنوعی سریع و محکم خودداری کنید.


از باز بودن راه هوایی مطمئن شوید تا هوا به جای نای وارد معده نشود. ورود هوا به مری و معده باعث اتساع آن خواهد شد که باعث تحریک استفراغ شده و مواد استفراغی می‌تواند وارد مجاری هوایی شده و باعث خفگی شود و اتساع معده همچنین به علت فشار روی عضله دیافراگم، تنفس و باز شدن ریه را با اشکال روبرو می‌کند. در این صورت مراقب استفراغ کردن بیمار باشید و در صورت استفراغ او را به سرعت به پهلو بچرخانید تا مواد استفراغی از دهانش خارج شود و پس از آن دهان او را تمیز کنید و به دادن تنفس و احیا ادامه دهید.


قرار نگرفتن کامل دهان امدادگر روی دهان بیمار، قرار نگرفتن کامل سر در وضعیت مناسب، بسته نشدن کامل بینی موقع دادن تنفس و کافی نبودن قدرت تنفسی مصنوعی عامل موثر نبودن تنفس مصنوعی خواهد شد.

********************************************************

ارزیابی اولیه مصدوم و بیمار

پس از اطمینان از امنیت کامل محل استقرار خود و مصدوم یا بیمار باید به ارزیابی اولیه همه گونه علایم حیاتی و هر عاملی که حیات مصدوم را در معرض خطر قرار دهد، بپردازد. در این ارزیابی سوال مهم این است که آیا مصدوم بیهوش است و یا موارد تهدید کننده حیات وجود دارد؟ در این مورد بلافاصله اقدامات لازم جهت رفع خطر را انجام دهید. هر فرد بیهوش باید در معرض خطر تلقی شود زیرا راه هوایی وی ممکن است بسته شده و به توقف وی بیانجامد.
بررسی سطح هوشیاری مریض
ابتدا هوشیاری مریض را بررسی کنید، سعی کنید برای پیدا کردن او فقط شانه‌هایش را تکان دهید و مراقبت کنید تا سر و گردن او تکان نخورد (چون ممکن است شکستگی گردن در بین باشد.)
باز کردن مجاری هوایی (Air way)
سعی کنید مجاری هوایی را باز کنید. به عقب افتادن زبان و قرار گرفتن آن در برابر گلو شایعترین علت انسداد و راه هوایی در مصدومین بیهوش است. اجسام خارجی و آسیب به مجاری هوایی نیز می‌توانند باعث انسداد راه هوایی شوند.
علایم انسداد راه هوایی: در صورت انسداد کامل هوای تنفسی به گوش نمی‌رسد و صورت و لبها کبود است و در انسداد ناقص راه هوایی صدای غلغل ، خرخر به گوش می‌رسد. و ورود و خروج هوا به ریه خوب انجام نمی‌گیرد.

تنفس را بررسی کنید: (Breething)
اگر راه هوایی مصدوم باز بود، تنفس او را چک کنید که آیا تنفسی دارد یا نه؟ پس از باز نمودن راه هوایی با مانور سر عقب و چانه بالا ، سر خود را نزدیک دهان مصدوم آورده سعی کنید با گوشتان صدای تنفس را بشنوید. با لاله گوش حرکت صدا را در مقابل دهان و بینی مصدوم حس کنید و با چشمهایتان حرکت قفسه سینه وی را ببینید. اگر تنفس دارد و بیهوش است او را در وضعیت بهبود قرار دهید (یعنی به پهلو ، طوریکه پای بالایش به سمت جلو و دست زیرش به سمت عقب برود.) تا ترشحات طبیعی دهان (یا استفراغ) وی وارد ریه‌ها نشود. و اگر تنفس ندارد و تنفس به او بدهید.
گردش خون بیمار را بررسی کنید:
نبض گردنی یا نبض کاروتید بیمار را برای اطمینان از وجود گردش خون و عملکرد طبیعی قلب چک کنید.
بررسی وجود خونریزی
وجود خونریزیهای شدید سبب از دست رفتن خون و نرسیدن خون به اندامهای حیاتی مانند مغز و کلیه و سرانجام پدیدار شدن شوک می‌شود.
پس از کنترل A.B.C بیمار و پس از اطمینان از اینکه راه هوایی باز است (A) بیمار به خوبی نفس می‌کشد (B) و جریان خون به خوبی در رگها جاری است (C)(یعنی بیمار نبض دارد)، که ارزیابی اولیه نام دارد. در مرحله بعدی ارزیابی کیفیت علایم حیاتی بیمار را بررسی می‌کنیم. علایم حیاتی عبارتند از نبض ، تنفس ، وضعیت پوست ، سطح هوشیاری و فشار خون.
معاینه مصدوم
معاینه بالینی مصدوم باید پس از بررسی و اطمینان از طبیعی بودن علائم حیاتی بیمار انجام شود که برای معاینه همیشه از سر به سمت پایین معاینه می‌کنیم.
دهان
تنفس را چک کنید. به عمق ، میزان و ماهیت آن (اینکه تنفس آسان است یا مشکل و صدادار یا آرام است) توجه کنید. به بو توجه کنید. سریعا داخل دهان را بگردید تا مطمئن شوید چیزهایی مثل استفراغ ، خون ، غذا ، دندان مصنوعی و غیره که باعث بند آمدن نفس بیمار می‌شوند، در دهان وجود ندارد. لبها را چک کنید و ببینید آیا سوخته یا بیرنگ هستند یا نه که احتمالا علامت مسمومیت هستند. پشت لبها را نگاه کنید و دقت کنید که آیا کبودی وجود دارد چون کبودی لبها نشانه خفگی است. دندانها را آزمایش کنید. اطمینان یابید که دندان لقی به گلوی بیمار نیفتاده باشد. مطمئن شوید که دندانهای مصنوعی محکم به لثه چسبیده‌اند. در غیر اینصورت دندانها را خارج کنید.
جمجمه
با ملایمت سر را از زمین بلند کنید، به دنبال خونریزی ، ورم یا برآمدگی ، فرورفتگی بگردید. اینها ممکن است نشانه شکستگی در جمجمه باشند.
گردن و ستون فقرات
یقه را شل کنید. انگشتان خود را روی ستون فقرات قرار دهید و از بالای گردن تا به پایین تا آنجا که دستتان می‌رسد انگشتان خود را با ملایمت در فرورفتگی پشت قرار دهید و بدون آنکه باعث حرکت مصدوم شوید یا لباسش را درآورید از روی لباس تا آنجا که ممکن است بالا و پایین پشت را بگردید تا اطمینان حاصل کنید که در رفتگی و یا شکستگی روی ستون فقرات وجود دارد یا خیر؟ به وجود یا عدم وجود بی‌نظمی در ستون فقرات دقت کنید. چون بی‌نظمی در ستون فقرات احتمالا نشانه شکستگی است. مصدومی را که احتمال می‌دهید آسیب مهره‌های گردنی یا کمری داشته باشد، تکان ندهید بخصوص اگر بیهوش باشد. برای معاینه از هر دو دست استفاده نمایید، به صورتی که بتوانید دو سمت بدن را با هم مقایسه کنید.
بینی و گوشها
باید از نظر اشیاء خارجی چک شوند. در بینی و گوشها بدنبال نشانه‌هایی از خون و یا مایع شفاف نخاعی یا مخلوط هردو باشید که احتمال دارد بیانگر شکستگی در جمجمه باشند. در گوش مصدوم صحبت کنید تا شنوایی او را بسنجید.
صورت
به رنگ صورت دقت کنید، ممکن است رنگ پریده یا برافروخته باشد، و حتی ممکن است در صورت اشکال در تنفس کبود باشد. در همان حال به حرارت صورت توجه کنید. ببینید که به طور غیرعادی سرد است یا گرم. به حالت پوست توجه کنید که خشک ، مرطوب یا عرق کرده است یا خیر؟

********************************************************